De Gids. Jaargang 114

[p. 148]

Gerard den Brabander
Immortelle

Voor Ton en Nel Brandsma

Diep in het groen zie ik steeds het bederf

zijn eeuwige armslag naar mijn middel reiken.

Er zijn er veel, die aan den dood bezwijken,

terwijl ik rijk word als ik dichtend sterf.

En nú geen liefde meer met al die verf

en met de whiskey van der wereld rijken,

die onder eigen evenwicht bezwijken

en meestentijds niet op hun eigen erf.

Langer dan lang zullen de neuzen blijken

waarover men niet heen kan kijken

omdat hun top het uitzicht overtreft.

Wie zich niet boven eigen reukzin heft

en in zijn lied slechts d'eigen neuspunt treft,

hij sterft, maar ruikt niet eens de lijken.