De Gids. Jaargang 114

[p. 29]

Hans Andreus
Gedichten

Morgen staan we
maar niet meer op
wij laten ons dragen
naar zee.

Naar overal zee
of overal land
dat blijft voor ons
hetzelfde.

Wij zullen met onze
ogen spelen
het nieuw knikkerspel
voor de jeugd.

Wij zullen met onze
lippen te koop
lopen en snikken
met ons lichaam.

[p. 30]

 

Het leven per dag en per uur

 

wordt per uur betaald

 

het leven per voetstappen hinkt

 

wezenloos door de straten.

 

 

 

Maar wij hebben de nacht gestolen

 

wij hebben ons schuldig gemaakt

 

aan heling van zomer en schemer

 

wij hebben de morgen verdiend

 

met werken voor ons brood

 

het harde brood van de liefde.

 

 

 

Wij staan met lichamen op

 

die niets meer kunnen begrijpen

 

wij weten niet hoe het komt

 

dat een stem nog raaskalt in ons.

De honger naar woorden
stilt men niet
met woorden woorden
bestaan niet.

Ik zet je lichaam
op muziek
klanken buiten
de toonschaal.

Ik leer je lachen
en huilen
in de taal
der dieren.