De Gids. Jaargang 114

[p. 187]

Pierre Kemp
Jongensrug

Ik kijk dien jongen op den rug,
waarmee hij nog een aantal jaren
als man moet leven.
Ik zie mijn jongen rug gebaren
van broek tot nek en vlug
reacties van het leven geven.
Het is geen marsch, zijn gang.
Hij slentert uit het kind
naar den volwassene als hij zijn gezang
daar op den hoek aan dat bruin meisje vindt.
Ik sta en staar van achter het gordijn,
vergeefs verlangend met een vreemden zin:
naast zulk bruin meisje nog eens in
zulk een jongensrug te zijn!