De Gids. Jaargang 113

[p. 431]

C. Buddingh'
Eilanden in de tijd...

Eilanden in de tijd, waar de mens rust en
Vrede kon vinden, waar de storm der eeuwen
Dof grommend aan voorbijging, slechts de meeuwen
Der eindigheid weeklaagden langs de kusten,

Maar men in 't land, beschut als wingerdranken,
Als zwanen onbekommerd op de vijver
Der rimpelloze jaren rond kon drijven,
En nestlen in de veilige oeverbanken:

Waar bleef uw paradijs? Is het verzonken,
Verstoord en overspoeld door de stortzeeën
Der ondergang, voorgoed en reddeloos?

Of is uw rijk slechts tijdelijk verdronken,
En rijzen eens uit d'oceaan van wee en
Verdwazing weer uw windstille plateaux?

[p. 432]

c. buddingh'

Steeds zwermen...

Steeds zwermen de trekvogels van mijn dromen
Uit naar de gouden tropen van het leven:
Ik zie ze door d'azuren hemel zweven,
En baden in de zonbeslagen stromen,

En boven weidse, eeuwiggroene landen
Hun jubelende dansfiguren vormen,
In luwe streken waar geen bitse stormen
Hun veren weerloosheid aan kunnen randen.

En in mijn hart blijven hun kale nesten
Dor en verlaten als maankraters achter:
Duizenden zwarte holten van gemis.

Maar 't hindert niet, want 'k weet dat zij ten leste
Weerkeren naar hun eenzaam vogelwachter:
Als het weer lente in mijn leven is.