De Gids. Jaargang 113

[p. 169]

Carl Sandburg

Uit: Rain winds

De maan in de stroom, moeder, is rood,

een rode maan vannacht.

Ik ga hier vandaan, op de wilde, wervende maan,

zo rode maan op de stroom vannacht,

moeder.

Een man met een wilde droom op zijn tong,

een doldrieste droom in zijn hoofd en zijn hart,

een man is hier met een hitsende trom in zijn romp

met scheuten zon in de scheuten van zijn bloed.

Ik ga hier vandaan op de rode, wilde, hollende

maan

De maan in de stroom, moeder, is rood vannacht.

De mist op de stroom is wit en de maan is wit

op de mist.

Ik weet nog, moeder, weet hoe hij kwam bij een

rode maan met de hitsende trom in zijn romp.

'k Weet ze nog, moeder, de scheuten zon in de

scheuten van zijn bloed en de doldrieste

droom op zijn tong.

Ik weet dit vannacht weer, vannacht met de mist

op de stroom wit en de maan in de mist wit.

Iets is er weg - is hij nu weg of is het de rode,

wilde, wervende maan die weg is?

(Vert. Jan G. Elburg)

[p. 170]

CARL SANDBURG

Melkwitte maan, sus de koeien in slaap

Melkwitte maan, sus de koeien in slaap.

Van vijf uur af deze morgen,

Vanaf dat die knielers zijn opgestaan

uit het gras en hun needrige slaap,

werd het groen gekauwd en de melk gemaakt,

En weer groen gekauwd en melk gemaakt,

Met de tanden en snuit aan de wangen der aarde.

Nu bezien ze je, melkwitte maan,

Hartstochtloos, als het vlakke landschap,

achteloos als ze een emmer met verse melk bezien,

zien ze je, in 't geheel niet verbaasd, absoluut niet,

als ware de maan van de room op een emmer met melk,

In 't geheel niet verbaasd, achteloos kijkend.

Sus de koeien in slaap, melkwitte maan,

Sus de koeien in slaap.

(Vert. Jan G. Elburg)