De Gids. Jaargang 110

[p. 145]

Gedichten

In dit deel van de wereld

woonde eens het vinnige ras

dat immerdoor en met iedereen

in veete en oorlog was.

Dat soort was duivelsch vernuftig

als het ging om roof of moord,

toch kende het groote meesters

met toon en penseel en woord.

Het moeten slaven geweest zijn

van heerschzucht, genot en geld,

steeds zinnend op wraak en vergelding,

vernietiging en geweld.

Zij speelden met krachten der schepping

die ons nu weer zijn ontgaan.

Zij hoorden het woord van den Meester...

maar hebben ze 't ook verstaan?

Hier in het verzinkend Europa

heeft echt de beschaving gebloeid,

totdat ze met helsche wapens

grondig werd uitgeroeid.

Een wereld van puinen: hier London,

daar New York, ginds Leningrad;

er wonen nog menschen in Rome...

dat was eens de heilige stad.

De heilige stad, vóór de dagen

der pausen Hassan en Oea,

voordat de volken in vrede

beraadden in Hammada.

[p. 146]

 

Er bloeit nu een beter slag menschen,

 

zachter van geest en gemoed;

 

ze mogen wat vager denken,

 

hun hart is simpel en goed.

 

 

 

God schonk hun vier eeuwen geleden

 

de heerschappij over de aard,

 

een wereld in goedheid gewonnen;

 

zij bleken die wereld waard.