De Gids. Jaargang 110

[p. 145]

Voor het vertrek

We zaten om het wassen tafelkleedje,
en brachten feestelijk de avond door:
drie vrienden-buren op een klein soupertje,
en ons chemiemeisje in blijde gloor.
We kwamen haar vaarwel en voorspoed wensen,
want nu met glans ze af was gestudeerd,
moest naar de Krim ze om aan nieuwe mensen
te gaan besteden wat ze had geleerd.
En vriend Mathesis, onze bolleboos,
sloeg voor op jeugd, chemie en ezelsvellen
de waarde van ons wijnglas kommerloos
in teugen vriendschap uit te willen tellen.
Zo werd gedaan. En toen vroeg om het woord
de Kunst die 't lichaam bijstand moet verlenen.
‘Ik mag u, kameraden, in accoord
met 't Volkscommissariaat voor de Hygiëne,
er aan herinneren hoe ik sinds lang
mensen in nood of die het kunnen worden
ter betering of afmaking ontvang.
Gelukkig bent u allemaal in orde
en mag ik u dus zeggen: ga uw gang
en laat u zich nog een gebakje lekker smaken.
Zelfs meen ik het van voordeel en belang
om 't afscheid van ons allen licht te maken
en voorts opdat uw reis, mijn liefste kind,
voorspoedig zij en u ginds man en zegen
van kroost benevens arbeidsvreugden vindt -
ons glas daarop met hart nogmaals te legen’.
En reeds, met alsmaar hartelijker lach,
werd weer de daad gevoegd bij deze woorden.
Toen kwam mijn beurt. Ik rees, zei haar gedag,
stond met mijn handen om de tafelboorden,
en stamelde... Want ik wilde uiten,
had willen uiten, en wie raadt het niet?
moest ik gelijk weer in mezelf wegsluiten:
dat zij, zo pas, maar hier, ons al verliet,
en ginder ver, met nieuwe kameraden,
nu nieuwe vriendschapsbanden sluiten zou,

[p. 146]

 

en mettertijd, daarginds, en veel te gauw,

 

vergeten hoe ons eens de trem oplaadde,

 

tezamen, elke ochtend; hoe wij 't geld,

 

wegens de drukte, al vooruit klaarmaakten,

 

en vaak naar ‘jij’ en ‘jou’ stonden geheld,

 

daar aan die halte... en niet klaargeraakten...

 

 

 

Sergei Smirnov

Vertaling uit het Russisch door Johan Daisne