De Gids. Jaargang 107

[p. 1]

[Nummer 7]

Stil nam de dood bezit

Stil nam de Dood bezit
Van Uw verdiept gelaat;
Teer was Zijn gang, als van
Een, die op teenen gaat.

Toen gij Uw oog nog hief,
Waar schemering in stond,
Vergleed in verren staat
Een glimlach om Uw mond.

Hij leidde Uw hart ter rust,
Zoo uitgebuit en moe,
En dekte U zacht, zoo zacht
Met stilte's schoonheid toe.

Bescheiden was de Dood,
Hij eischte wel Zijn deel,
Maar wat hij van U nam,
Mijn lief, dat was niet veel.

En grooter is Zijn gift,
Die van Hemzelf geneest,
Want zoo nabij als thans
Zijt gij mij nooit geweest.

H.P. van den Aardweg