De Gids. Jaargang 106

[p. 3]

Twee verzen van K.P. Kavafis¹⁾

Stemmen

Beminde stemmen hoorbaar in verbeelding
van hen die zijn gestorven of van hen die gingen
voor ons verloren evenzeer als doden.

Somtijds in dromen horen wij ze tot ons spreken;
somtijds in overdenking hoort hen onze geest.

En met hun klinken keren voor éen oogwenk weder
klanken uit de prilste poëzie van ons leven
zoals muziek, in de nacht, heel ver, die wegsterft.

1) Uit een dit voorjaar bij A.A.M. Stols te verschijnen bundel Veertig gedichten van K.P. Kavafis, vertaald uit het Nieuwgrieks en ingeleid door G.H. Blanken.

Graf van Ignatios

Hier ben ik niet die Kleoon die vermaardheid had
(in dat Alexandrië, waar bezwaarlijk men verbazing wekt)
om mijn zeer schone huizen, om mijn tuinen,
om paarden en om wagens die 'k bezat,
om 't edele gesteente en om de zijde die mij kleedde.
Wég van mij! nu hier ben 'k niet eertijdse Kleoon;
zijn achtentwintig jaar, dat zij vergaan.
Ik ben Ignatios, kerkdienaar, die al te laat mezelf
hervonden heb, maar toch ook zo nog leefde tien maanden van geluk
in volle vrede en in beveiliging door Christus.

G.H. Blanken