De Gids. Jaargang 105

[p. 1]

[Vierde deel]

Verzen

De vlinder

De vlinder kwam van perk tot perk gevlogen,
tot rustend hij de wieken opensloeg,
daar lag op 't blauw, in schemerende bogen,
de sterrenhemel die hij pralend droeg.

Op gronden van azuur stond uitgeschreven
der sterren stand in fijne stippeling, -
en rond die diepten was een zoom gedreven
van zwart, waarin de blik besterven ging.

Ik sprak, over dit hemelveld gebogen:
‘doet gij mij zóó den diepsten zin verstaan?’
Een stem: ‘verstond gij reeds uw eigen oogen
waarin dit alles mag gespiegeld staan?’

[p. 2]

Het zoldervenster

Wij stonden voor het zoldervenster saam, -
daarbuiten heerschten zon en wind en regen
in vlagen blinkende elkander tegen -
de spitse droppels sloegen aan het raam.

En toen - voorbij de hemel op ons aan
kwam recht een vlucht van wilde ganzen streven -
het licht lag telkens op hun vleugels even
om dan in donkerte weer om te slaan.

Het schreeuwen was vlakbij - het klein vertrek
scheen plots'ling door het voorjaar ingenomen,
zoo onverwacht en stormende gekomen
en groeiende in het woordeloos gesprek

dat aanving: alles wat zich nieuw bezint
na donk're maanden, afweer en verlangen
dooreengemengeld; wereld ingevangen
door 't raam, de wanden en het dakgebint.

Ida G.M. Gerhardt