De Gids. Jaargang 104

[p. 123]

Een mensch ging heen

Hij stierf als een smachtend dichter
die geen vers ooit had opgeschreven,
als een felle zwarte betichter
alleen door waarheid gedreven.

Hij stierf als een onaanzienlijk man
door geen vrouw ooit geliefd,
met zijn teerste gevoelens in den ban
en tot schreiens toe gegriefd.

Hij stierf als een kinderlijk idealist
hij ging door voor een strever naar gewin,
verdacht, beschuldigd van enkel list
maar hij ging daarop niet meer in.

Hij stierf zonder een enkelen vriend
terwijl hìj een Jonathan in zijn vriendschap was,
enkelen met heiligen trouw had gediend
anderen aangehangen met de warmte van zijn ras.

Hij stierf alsof hij nooit was geboren
door niemand, op geen enkele wijze ooit erkend,
hij had altijd alles weten te smoren
voor de luidruchtige menschen-bent.

Hij stierf na zooveel keeren sterven
op zijn kille smalle eenmansbed,
in doodszweet zoekend nog te beërven
die hem buiten het leven hadden gezet.

Joost Mendes