De Gids. Jaargang 103

[p. 138]

Het paardrijdstertje

Het meisje rijdt haar stillen draf,

Gehoorzaam volgend in den kring der heeren,

In zwarten rok ook zij, haar ernst is recht

En sierlijk gaat haar cadanseeren.

Zij zwenkt mee, met den ruiterstoet

De vlakte om, langs heuvels op de heide,

Door boschjes, bloemen, nu te zien, dan weg,

Om weer de helling op te rijden.

Ik weet niet welk een eenzaamheid

Mij in dit beeld zoo plotseling verschijnt:

Zoo rijden ook de uren om en uit

De uren worden dagen, en de tijd verdwijnt.

Nov. 1937

Constant van Wessem