De Gids. Jaargang 103

[p. 130]

Gebed aan die jong maan
(Van die Boesmanjagter uit sy laatste vesting bo-op die Malutiberge)

Jong maan
wat bo die wêreld staan,
heil, jong maan!
Heil, heil,
jong maan!

Jong maan,
bleek maan,
wit maan,
swart maan
wat oor die afgrond gaan,
praat met mij
van die donker dinge,
hoër as die berg,
dieper as die afgrond,
warm soos die wind,
koud soos die sneeu.
Jong maan,
stil maan,
praat met mij
van die donker dinge!

Van die Grote Gees,
sonder skad'wee, sonder vlees,
wat oor die pieke troon,
in die afgrond woon,
wat met die sterre swewe,
saam met die bliksem bewe,

[p. 131]

 

in die spelonke lewe -

 

Eensaam, apart,

 

wat ek nie met die oë sien,

 

maar wie alle dinge dien

 

en ek, hoe dringend tog, maar hoe verward,

 

voel en wil leer ken diep in my hart.

 

 

 

Heil, heil,

 

jong maan!

 

Sê my iets!

 

Gee my 'n teken!

 

Heil, heil,

 

sê my iets,

 

jong maan!

 

 

 

Maar as die son opkom,

 

rond en vol soos 'n kalbas,

 

blink bo die berg,

 

hoog oor die rante,

 

moet jy jou buig oor my,

 

moet jy ook niet swyg,

 

moet jy dink aan my nood,

 

aan die donker dood

 

en sy duisend trawante

 

wat my dreig

 

aan alle kante.

 

 

 

Waar ek wag en swyg,

 

na lewe hyg,

 

moet jy jou oor my neig,

 

my stil toefluister,

 

my raad gee,

 

my iets sê

 

dat ek vandag mag eet,

 

 

 

jong maan,

 

grys maan

 

wat teen die geel dag staan.

[p. 132]

 

Jong maan,

 

vaal maan

 

wat teen die pieke slaan,

 

moet jy praat met my

 

van die gewone dinge

 

wat ek van weet

 

dat ek weer mag eet.

 

 

 

Heil! Heil!

 

jong maan,

 

blou maan

 

wat nou te ruste gaan.

 

 

 

Uys Krige