Symbolische Bruckneruitvoeringen.
- Van tijd tot tijd schijnt het geval zich te moeten herhalen: onder Mengelberg's régime wordt op het programma van het Concertgebouw een symphonie van Bruckner aangekondigd, maar als de dag der uitvoering nadert, wordt ze ‘om technische redenen’ geschrapt en vervangen door een nummer uit het bekende, ach al te bekende, repertoire. Zoo is het in een vorig jaar met de vierde gegaan en zoo ging het voor enkele weken met de achtste. De vierde is nooit weer verschenen; wat er met de achtste zal gebeuren, dient te worden afgewacht; intusschen heeft haar verwijdering velen, die het Concertgebouworkest niet geregeld kunnen hooren, reeds ernstig teleurgesteld.
Men vraagt zich tevergeefs af, wat deze wonderlijke handelwijze te beteekenen kan hebben. Bruckner is in het Concertgebouw altijd zoo stelselmatig verwaarloosd (het heet zelfs, dat er nog nooit een van zijn symphonieën in origineele versie gespeeld is), dat bestendiging van deze houding minder verbazing zou wekken dan een alsof-geste.
Men spreekt tegenwoordig wel van symbolische bezetting van