De Gids. Jaargang 102

[p. 16]

Twee oude verzen

De aanvang van den slaap is als genezen
Als voor een zieke aan de zwakke oogen
Het teedere en aandachtige vermogen
Van weer tot leven ingekeerd te wezen

En in de sluimering en 't halve waken
Openen zich de lange schemeringen
De landen waar zij zijn die henen gingen
En die geen helder ziende kan genaken

En als de slaap komt elk eenmaal de dood
De stille, de in sluimering levende
En wacht op hem, tot hij zijn oogen sloot

En later komt hij met een stil gezicht
Voorzichtig gaande, en zwak, en bevende
En aarzelend, op den drempel van het licht

[p. 17]

 

Wel hen, die als de dag is heengegaan

 

Te samen zijn als slaap hen manen gaat

 

Wanneer zij met hen aan het venster staat

 

Uitziende in het heldere land der maan

 

 

 

Zij mogen leunend bij elkander staan

 

En medezien hoe 't kalme water gaat

 

Te rimpelen waar de maan in schaduw baadt

 

Half zichtbaar, nu de dag is heengegaan,

 

 

 

En langzaam zien, terwijl slaap op hen wacht

 

Hoe zij de dunne boomen uitgekomen is

 

En wandelt op het grasperk van den nacht.

 

 

 

Zij sluiten 't raam; ach die zoo slapen mogen

 

Terwijl het licht stil om hun peluw is

 

En schaduw van een droom om hunne oogen....

 

 

 

1917

 

J.W.F. Werumeus Buning