De Gids. Jaargang 102

[p. 156]

Treinen maken

Aan Henri Asselberghs,
directeur van het Spoorwegmuseum

Mijn zoon zei: de locomotief is weer stuk!
Zijn oogjes zag ik naar mijn oogen loeren
Vol van verwachting naar hersteld geluk,
En ik begon het vaderlijke spel
Met beitel, nijptang, schroef en moeren
Toen dacht hij zichtbaar: vader kan het wel.
De veer was lam, de sleutel was verloren,
Het keteldek zat deerlijk in den knel.
Ik zei: 't is erg kapot! - Daar wou hij niet van hooren
- Wat gaat kapot in 't leven van die snaken
Dat vader niet met echte vadertrouw
Weer netjes heel kan maken? -
Hij vroeg een schroevendraaier aan mijn vrouw.
Wij zaten heel den langen middag samen,
Hij ernstig als een man, ik spelend als een kind.
De wagen reed weer, toen aan 't avondbrood wij kwamen,
En ik benijdde kinderlijk de romantiek
Van een gezond bedrijf, waar elk het werk bemint.
Mijn zoontje droomde van een treinfabriek.

Anton van Duinkerken