De Gids. Jaargang 100

[p. 133]

Geluk

Moeilijk gewoon geluk,
Klein schijnend, maar het meeste -
In uw wanhopige queeste
Raakt het hart oud en stuk.

Hoe schijnt het sterk en groot,
Het roekelooze leven:
't Volstrekte na te streven
Ten spijt van tijd en dood.

Maar arm is het en voos,
Op ijdle kracht te roemen,
Bevel van 't lot te noemen
Wat de eigen zwakte koos.

Dit alleen doet de smart
Der daaglijkschheid verduren:
Een liefde als kamermuren,
Als lamplicht om het hart;

Een trouw, die nimmer faalt
Bij de afval van de velen,
Maar 't lange leed blijft deelen
Totdat het leven daalt,

En 't laatste samenzijn
Van wie den dood moest lijden
En wie dien nog moet beiden
Verheldert met zijn schijn.

J.C. Bloem