De Gids. Jaargang 100

[p. 160]

Roemenie

Twee vlakke, volle schalen aan het juk,
Uit riet, uit rijs gevlochten, - platte manden -
Barvoets, hoe bruin! met al zijn kleeren stuk:
Zóó balanceert hij tripplend, bei de handen
Aan 't touw waaraan de vracht hangt, met een zwaai
In zwierig heen en weer, door 't slenter-schuiven
Der volle straat, in wier verward lawaai
Zijn schorre roepen lokt: Wie koopt er druiven?
In elke schaal, tot vrachten opgetast,
Het vorstlijk fruit, de trossen, blonde en blauwe
In groenen bladkrans. - Neer zet hij den last.
Zijn taaie schouder kon 't niet langer houen.

De druiven lonken: paarlen vol-gerond,
Fluweelig met een vochten dauw beslagen
En tintelend, donker-paars en onyxblond;
En muskatellen lang-gerekt, als lagen
Daar, kostbaar-vreemd, juweelen loof-omringd:
Gouddroppels waar het vuur der zon in stolde
Tot sap en zoetheid, - waar de gloed in zingt
Van 't zomerfeest, dat stralend zich ontrolde
In maand aan maand; ál weelde, ál dronkenschap
Van levensblijheid: wonderbare druiven!
Wie koopt er? - 'k Zie hem met versnelden stap
Alweer behend door 't bont gewemel schuiven.
Dan houdt een bedelaar hem staand en lescht
Zijn dorst aan 't edelst ooft dat God laat groeien....

Uit den verdroomden gloed van Boekarest
Blijft dit beeld aldoor voor mijn oogen bloeien.

[p. 161]

Kleine Herder

 

Antiek bucolicon.

 

Reeds joeg de zomerzon

 

Haar fellen brand op 't strak gelaat der rotsen....

 

Waar in de delling als een droom

 

De schaduw hangt van een kastanjeboom,

 

Hoor 'k nog, maar vaag, den verren bergstroom klotsen.

 

 

 

Hier heb 'k zijn haar doorwoeld.

 

Hier dreef hij in de koelt

 

Zijn heerde saam, - de kleine, koene herder.

 

Hier zaten wij getwee, -

 

Te voeten ons gedwee

 

De waaksche hond die kwispelt: gaan we verder?

 

 

 

Zijn geiten groot en klein

 

Hem niet dan vriendjes zijn.

 

Hij buitelt speels met hen tusschen de steenen,

 

Door gras en groen. Hij heeft een lieven blik

 

Voor elk en trekt de bokjes bij hun sik,

 

En slaat zijn armen om hun lamren henen.

 

 

 

Wat moeder voor hem spon

 

En wit geweest zijn kon,

 

Zijn jak - grof goed - is grijs-grauw en bezoedeld.

 

‘Vasil, kon 't anders wel

 

Bij 't uitgelaten spel,

 

Als jij je kleinvee aan je hart vertroetelt?’ -

 

 

 

Nooit zag ik mooier knaap,

 

Als hier met geit en schaap

 

Sprong tusschen zilverdistels en laurieren, -

 

Een bloem; nooit mooier kind,

 

Beweeglijk als de wind,

 

De dolle blijdschap van zijn jeugd uitvieren.

[p. 162]

 

Gratieus bucolicon:

 

Daphnis of Coridon, -

 

Of Cherubin vermomd in louter flarden?

 

Verkleede Cupido?

 

Een feest der oogen, zoo

 

Ontroerend dat het zin en geest verwarde.

 

 

 

Had' zelfs Vergilius

 

Dit kind niet met een kus

 

Gehuldigd en den god, in dezen herder

 

Verheeld, een zang gewijd,

 

Trotseerend dag en tijd? -

 

De zon rees hoog, - maar 'k ging dien dag niet verder.

 

 

 

Felix Rutten