De Gids. Jaargang 100

[p. 74]

Zonsondergang

De prachtige avondzon, 't doorgloeide doomen
Over het bruin en grijze duinenland -
Tot welk een glorie ware 't hart verbrand
In den verleden tijd der eerste droomen,
Van wie nu maar alleen uit pijn en nood
Omgaat door zon en avond als reeds dood;
Hoe onherstelbaar is het oud geworden,
En keerloos ingelijfd bij de verdorden,
Nu 't nergens door den giftkring van verraad
En leed en bitterheid vermag te breken,
Maar in een zwijgen, dat niets is dan spreken
Met de andere, reddeloos ten onder gaat.

J.C. Bloem