De Gids. Jaargang 98

[p. 50]

Verzen

Mij is de wetenschap der verre dingen,
Toen alles anders was, toen nog de wind
Zijn slaaplied zong voor het betooverd kind
Dat 's avonds saamspraak hield met de seringen.

Soms kan ik mijn gedachten niet meer dwingen.
Dan zijn mij alle dingen hard als grind
En 't is of deze wereld niets meer bindt
Dan de muziek van die herinneringen.

God, dichtend slechts en droomend door het leven
Te gaan is al mijn wensch. Reeds is de weg
Die mij gemeten is gegaan ten halve.

En nòg is 't kostbaarst dat mij was gegeven
Een middag dien 'k in schaduw van een heg
Verdroomde tusschen 't bloeien van de malve.

[p. 51]

Het Verleden

 

In oude tijden hebben wij gevonden

 

Meer dan in déze 's levens diepst geheim

 

En daarvan zingt het ons door alle stonden

 

En daarvoor roept elkander rijm na rijm

 

 

 

Want hoe ons 't heden kwellen moog' of dreigen,

 

Het was ons nimmer waardig een gezang.

 

Doch één ontroering laat ons niet meer zwijgen

 

En daarvan zingen wij ons leven lang:

 

 

 

't Is die om 't weten van gewézen dingen,

 

Menschen die leefden in een vroeger licht,

 

Steden die tot den laatsten steen vergingen

 

En sterren anders in den nacht gericht.

[p. 52]

Louis XVI

 

Die 't al benéden zich të achten dorst,

 

Zelfs: zich met zorgen om den staat te plagen,

 

En zich tot eten, drinken, slapen, jagen

 

Beperkte: is deze niet een waarlijk vorst?

 

 

 

Te jagen in de bosschen van Meudon,

 

Daarvoor is 't wel goed koning zijn, te snurken

 

Als een minister spreekt, te doen ontkurken

 

Bij wildbraadmaal een oude flesch Mâcon!

 

 

 

Een koning ook hierin dat hij verfoeit

 

Het voorbeeld door zijn voorouders gegeven:

 

Nooit liefde voor een laagre vrouw hem boeit;

 

 

 

Een koning die, toen hij voor zijn beleid

 

(Dat geen beleid wàs) boette met zijn leven,

 

Met kalm geweten stond voor de eeuwigheid.

J.J. van Geuns