Zuid-Slavië gebruiken; - de nieuwe regeering schijnt slavophiel; zij plaatst Balkaneenheid en toenadering tot Zuid-Slavië op haar program.
Het jongste bericht omtrent den voortgang der revolutie luidt, dat den koning een decreet ter teekening wordt voorgelegd dat alle door den ministerraad uit te vaardigen verordeningen kracht van wet geeft, onverschillig of zij overeenkomen met tot nog toe geldende wetsbepalingen, dan wel deze opheffen. Koninklijke bekrachtiging is niet langer vereischt.
Mag men uit wat in Italië, in Duitschland, in de Baltische staten, in Polen, in Oostenrijk, in Zuid-Slavië, in Bulgarije reeds is gebeurd of nu gebeurt, tot een terugwijken van het parlementarisme over de geheele linie besluiten? Neen; wel tot de zekerheid, dat het westersch parlementarisme zijn ondeugdelijkheid als exportartikel heeft bewezen. De mate van vrijheid die een volk gebruiken kan wordt verworven, niet ingevoerd. Eene waarheid die men in 1919, in den overwinningsroes van ‘Democracy’ met een hoofdletter, heeft voorbijgezien.
Het bestuur van de Duitsche sociaal-democratische partij zetelt thans te Praag. Het geeft over de ontwikkeling der Duitsche zaken een bulletin uit waarvan het eerste nummer, over April-Mei, is verschenen. Dit bulletin meent een begin van kentering der openbare meening te kunnen vaststellen.
‘Er wordt weer openlijk gediscussieerd en hierdoor is de nieuwe toestand gekenschetst. De spionnen en verklikkers zijn minder actief dan vroeger’. Algemeene teleurstelling wordt oorzaak van herleefde kritiek genoemd, maar de voorstelling eener wijze waarop men tot verandering van zaken zou kunnen geraken, uiterst vaag. Men hoopt minder op de uitwerking van eigen kracht dan op accidenten. Men verkeert onder den indruk, dat het gevoel van onzekerheid bij de machthebbers toeneemt. Doch de overtuiging dat men geen keus heeft dan tusschen bolsjewisme en nationaal-socialisme, en dat het bolsjewisme het ergere kwaad van de twee zou blijken, is nog te algemeen, dan dat men eene contra-revolutie zou mogen verwachten. Het nationaalsocialisme is nog niet ‘ideologisch overwonnen’, met name niet bij de jeugd.