De Gids. Jaargang 98

[p. 313]

De blauwe klok

Zij hebben haar in vroeger tijd
straf hemelsblauw geschilderd,
verloor haar toon aan helderheid,
haar slagen klonken milder.

Hun klok moest zoo doorluchtig zijn
en schoon gelijk de hemel;
het gansche dorp zag toe van 't plein,
zij verfden zelfs den klepel.

Langs elken dag trok haar gelui,
na jaren minder dartel;
der eeuwen wisselende bui
sloeg over haren mantel.

Dit harde adellijke blauw,
geblutst en groen doorschoten,
hangt als blazoen van de landouw
nog in den ouden toren;

hangt in den open klokkenhof,
een vlag, die luide wappert,
waaiende tot gebed en lof
ver over erf en akker.

A.J.D. van Oosten