De Gids. Jaargang 97

[p. 164]

Ik schrijf mijn verzen als een vorst te velde

Ik schrijf mijn verzen als een vorst te velde,
Verborgen in de schaduw van zijn tent
Terwijl daarbuiten alles rijdt en rent
En schelle stemmen wapenfeiten melden.

Hij hoort het wel, hij is eraan gewend
En aanstonds is hij zelf weer een der helden,
En zijn de verzen echo's van de velden,
En zijn de velden verten onverkend.

En ook wanneer hem laat het veldbed wacht,
En open bleef het tentdoek voor den nacht,
Waar zich een overvloed van sterren stelde,

Wou hij wel dichten tot den dageraad
Maar slaap alreeds beschaduwt zijn gelaat -
Ik schrijf mijn verzen als een vorst te velde.

J.J. van Geuns