De Gids. Jaargang 94

[p. 320]

Sonnet

De dagen zijn gedrenkt met innigheid,
De hooge nachten zijn verklaard en goed -
Jij teedre hebt mijn onrust uitgeleid
En al je kussen droomen in mijn bloed.

Ik draag een kleed van warme veiligheid,
Nu je gebed mij moederzacht behoedt,
Terwijl des nachts mijn ziel de jouwe ontmoet
In een diep licht, voorbij den duistren tijd.

Sinds wij verlangens zuivren roep vernamen,
Die ons in immer stijgende betoovring
Tot glans van waterklare verten trekt,
Is dit mij lieflijkste herinnering:
Dat wein elkanders armen sliepen samen -
Als kinderen - door liefde toegedekt.

Elisabeth Reitsma.