De Gids. Jaargang 94

[p. 17]

Vader en zoon

In weerwil van zijn pralerige lokken
was vader erg inschikkelijk en zoet.
Het wekkerspel der plaatselijke klokken
verzadigde zijn argeloos gemoed.

Zoodat ik vast naar hem niet kan verwijzen
die om dit eeuwig trekken van me ijzen.

Maar buiten die verslaafdheid aan de ruif
is typisch mijn bedaardheid bij geschillen
om verder aan een eigenwijze kuif
geen noodelooze woorden te verspillen.

A. Simoens