De Gids. Jaargang 93

[p. 41]

Herfst.

O eend're stroom, waarin de dagen gaan als golven
Nu laag, dan hoog gestuwd, maar altijd in den stroom,
Wel vaak ben ik, verrukt, onder uw schuim bedolven,
Maar nimmer werd ik vreemd aan uw vertrouwden zoom.

Deez' morgen lag het licht in ongetinte glanzen
Over den steenen rand van het bedauwd balcon.
Tegen de bleeke lucht een vlucht van wilde ganzen
En 't loover, dat gestaag aan dieper verven won....

Ik weet, dit is de herfst; die ik niet droef wil noemen:
Bestendigt zij ons niet het te verwerven deel?
In rijpe pracht en de vereenzaming der bloemen
den hoog-geheven bloei op den verarmden steel.

In d'ijle atmosfeer heb dikwijls ik beluisterd
Hoe een geluid versterft en niets dan stilte laat.
‘'t Is goed, 't is goed, 't is goed....’ zoo heeft mijn hart gefluisterd,
‘Droom, dat het laatste lied zoo van uw lippen gaat.’

Maria van Royen.