De Gids. Jaargang 92

[p. 42]

Chromo.

Een dag vol zon en een kasteel
Met zomersch park en toebehooren:
Een koekoek, zwanen, kikkerkoren,
De speelsche zefier in 't struweel. -

De brave tuinman draagt klassiek
Zijn bruinverbrande panama;
En 't grauwe muschje treedt zijn ga
Herhaaldelijk en in 't publiek.

De boterblommen in de wei
Staan argeloos brutaal te bloeien,
Twee nuttelooze vlinders stoeien
En ergeren een bruine bij.

Wij zitten stil en worden moe
Van al dien geur, die klank, dat licht. -
En uw gezicht en mijn gezicht
Gaan 's avonds als de bloemen toe.

Het zuiver en volmaakt plezier
Waarvan wij ongeloovig lazen
Werd voor ons kinderlijk verbazen
Tot werklijkheid, vandaag en hier.

En láter vindt de gramofoon
Met een versleten melodie:
‘Oh mon amour, oh mon amie’,
Tot goed besluit, den juisten toon.

[p. 43]

II.

 

Wij zijn nog altijd, god zij dank,

 

Precies hetzelfde als in de jaren

 

Toen wij verliefd en achttien waren

 

En schaamtloos vrijden op een bank.

 

 

 

Que voulez-vous? Zoo'n wit kasteel, -

 

Met tuin en zomeroverdaad -

 

Brengt ons in onzen waren staat:

 

Naief-, banaal- sentimenteel.

 

 

 

En àl het andere is maar kaf.

 

Ondanks den schijn zijn we in de kern

 

Niet zeer beschaafd en niet modern;

 

Wij zijn alleen, te dikwijls, laf.

 

 

 

Als wij gewoon zijn, bête en wáár,

 

Dan trilt in ons, door een romance:

 

‘Amour, angoisse et inconstance’.

 

Een diepverborgen strakke snaar.

 

 

 

Wij hebben werklijk nu geen tijd

 

Om ons te peinigen met ‘morgen’:

 

Heb lief en laat violen zorgen

 

En lach om de Bestendigheid!

 

 

 

Dit gaat voorbij, die dag, dat lied,

 

De liefde en alle dure eeden....

 

De som van deze vluchtigheden:

 

Dàt is geluk; - en anders niet.

 

 

 

J. Greshoff.

Château de Gistoux, Juni 1928.