De Gids. Jaargang 92

[p. 167]

Ik weet geen watren...

Ik weet geen watren, die zóó lokkend binden,
Zóó zoet betoovren met sirenenzang,
Als d'ongepeilde zielen van beminden,
Waarin mijn aandacht wégzonk, diep en lang...

In zware duizling naar dien stroom genegen,
Kan ik niet zeggen, wat het meest ontroert:
Dat, wat ik win of dat, wat wordt verzwegen
En mij naar grondelooze diepten voert.

Wat wondere kleur gloeit uit die glinster-stroomen,
Wat teedere stem stijgt fluistrend uit dien vloed,
Dat in betoovering wordt opgenomen
Wiens blik die donkre spiegeling ontmoet? -

Er stroomt een woord over verzonken namen,
Over de wereld en den tijd voorbij:
Een roep in 't licht: wij blijven eeuwig samen,
Want samen-zijn trekt de eeuwigheid nabij.

Elisabeth Reitsma.