De Gids. Jaargang 92

[p. 331]

Zij ging in een tuin vol rozen....

Zij ging in een tuin vol rozen en zag den hemel aan
Voorbij de witte wolken wist zij de sterren staan
De geur van al die bloemen
waarom de bijen zoemen
werd in het middaglicht
een blozend aangezicht.

De zondoorkoosde hemel gaf van haar overvloed.
Nu stond daar een gestalte in blauw met gouden hoed;
zij gaarde van die rozen
de olie uitverkozen
en zalfde haar gelaat
tot een verheven staat.

Een windstoot uit het Oosten legde de tuin in rouw.
Tusschen ontstelde struiken stond een vermoeide vrouw,
die voelde als een wonde
hoe zij een korte stonde
was in dit rozenfeest
een heilige geweest.

E.A.N.P. Franchiront