De Gids. Jaargang 92

[p. 329]

Fiesole.

De wolken drijven laag, in donker gloren;
Het groen in 't land broeit kleurig en ontdaan.
Langs vale heuvelruggen krommen sporen
Van witte wegen, moeilijk te begaan.

Geen windvlaag kwam de meditatie storen
Van wie hier tempel, altaar en bestaan
Van vroeger naging, in zijn droom verloren;
Hij zuchtte om niets en liet den tijd vergaan.

Verloren leven, stof van vroeger dagen,
Dat met den wind, het boomgroen, het seizoen,
Ons steeds bekoort, of 't ons werd afgebeden!
Wat hoort bij ons? Dit sidderende vragen
Wat was en niet was? 't Somber dennengroen?
Of tempelsteenen en verloren schreden?

L. van Lange.