De Gids. Jaargang 89

[p. 336]

Verzen.

Liedje.

Daar is één zaligheid die blijft,
één zekerheid die eeuwig is,
één lied dat nimmer overdrijft
al stokt de stem door droefenis.

Die zaligheid, dat elke dag,
ofschoon gemis m'n kele snoert,
toch in den avond einden mag,
die sneller mij U tegen voert....

[p. 337]

Verwachting.

Aan Dr. M.J.A. de V.

Overal mis ik U,

overal gis ik U,

hoog achter woord of blik of achter liefdedaad,

maar nergens vind ik U,

en nergens blindt mij nu

de volle luister van Uw eens aanschouwd gelaat.

De boomen gouden al,

de eerste bladerval,

zoekt, rood van leven nog, de vergewaande dood...

En sinds de lentepracht,

heb ik U steeds verwacht

als een die uitziet naar zijn schat bij morge- en avondrood...

Dit was toch ons verbond

dat Gij mijn lied verstond,

mijn lust tot schreien onder àl te schrijnend kruis,

dat ik gestadig vond

lach om Uw lieven mond,

lamp van Uw oogen in mijn somber levenshuis.

De boomen gouden al,

de vroege schemerval

sluit elken avond eer en dichter om mij heen...

Ik brand de lampen niet,

maar hoor in het verschiet

bij 't groeien van den herfst Uw verre, zachte schreên...

Agatha Seger.