De Gids. Jaargang 88

[p. 311]

Verzen.

Een vlam, die door het venster sloeg
te onverwachts, te middernacht;
een ziel die radeloos antwoord vroeg
aan slaper die te lang bedacht,
die woelde in zijn zwaren droom
en wetend wat hem werd gevraagd
verblind zich hief en 't raam aanzag;
daar schemerde de nieuwe dag,
en de uren waren al vergaan
sinds hij geraakt werd van die vlam,
die zich weer keerde en afscheid nam
gelijk zij kwam.
En die zal keeren en zal gaan
tot er geen dag is en geen nacht,
en die zal komen onverwacht
tot hij met haar zal gaan.

[p. 312]

II.

 

Hebt gij gezien met uw eigen oogen

 

de heilige golven van die zee,

 

gelegen achter de regenbogen

 

en zonder stranden of vaste ree.

 

En als gij waart op dat duister water

 

zwervende, zwevende, onbekend,

 

zeg mij dan hoe gij nu en later

 

die weg daarheen in den nacht herkent.

 

Want van alle rust in droom en leven

 

heb ik geen vrede te wachten meer;

 

sinds ik de stormen heb mogen beleven

 

van die wateren heb ik geen vrede meer.

 

 

 

‘Ik vroeg geen weg, maar ik sloot mijn oogen

 

en blindelings voer ik de nachten in

 

alwaar de winden met mij bewogen,

 

en de stilten bliezen mij adem in;

 

en ik daalde en rees tot mij de koude

 

deed huiveren, en de morgenlucht,

 

opdat ik hier weer ontwaken zoude

 

en u antwoorden die naar die wereld zucht.’

 

 

 

Maar gij hebt behouden in uwe oogen

 

de glans van water en regenbogen.

 

 

 

‘En ik heb ook behouden in mijn hart

 

de golfslag dier zee als een donkere smart.’

 

 

 

Maar gij hebt ook bewaard in al uw leden

 

dit bewegen als ginds de golven deden.

[p. 313]

 

‘En als ik mij zoo als een golf beweeg

 

is voor mijn hart deze wereld leeg.’

 

 

 

Maar als gij danst is de wereld niet

 

dan voor ons een bewegend en levend lied?

 

 

 

‘En als gij mij zoo verloren ziet

 

weet gij dan uw weg naar die wereld niet?’

 

 

 

J.W.F. Werumeus Buning.