De Gids. Jaargang 88

[p. 306]

Heemzuchtig.

Een heldre droom, een open denken,
een uitzicht op een ver en wijd
verschiet -
en in de lucht een schaduwzwenken,
bewegingen van ruimte en tijd,
een nieuwe aarde en een stad teniet.

De wind waait over grens en wegen,
een zuivre adem, lang en zilt
van zee -
ik, op het hooge duin, sta tegen
de stem der waatren, welig, mild,
verten, vervoeringen, een zalig wee.

M'n hoofd is leeggewaaid en dronken
van wat ik van m'n stoutsten droom
beleef -
m'n hart is windstil en verzonken,
er hangt een ijle mist, de doom
van onvermoede dagen, blank en veeg...

1923.

Johan Huijts.