De Gids. Jaargang 88

[p. 308]

Aanteekeningen en opmerkingen.

Een malligheid van zeventien jaar.

- Het was in December 1906, dat de Tweede Kamer na een tweedaags-debat met 37 tegen 35 stemmen tot uitgifte van een ‘analytisch’ Kamerverslag, naast de stenografisch opgenomen ‘Handelingen’, besloot, dat f 40.000 zou kosten.

Thans heeft (December 1923) de Commissie voor het ‘Kort Verslag’, zooals dit ‘objectief’ uittreksel van parlementaire welsprekendheid is komen te heeten, zijn opheffing voorgesteld. Het totaal bedrag der kosten was inmiddels tot ruim een ton gestegen, waartegenover een opbrengst stond van ruim een tiende van dit bedrag.

De nederlandsche pers heeft destijds unaniem tegen het dwaze denkbeeld gewaarschuwd. En pers-kundige leden der Tweede Kamer steunden haar verzet. Onder hen de heer Van Vuuren, thans lid der Commissie, die opheffing aanraadt. Voor hem inzonderheid moet eenige voldoening gelegen zijn in het feit, dat thans de Commissie (in stuk 332.1) moest schrijven: ‘De illusies, die de voorstemmers van het nieuwe instituut koesterden, zijn niet in vervulling gegaan. De verwachting, dat het Kort Verslag als een goed objectief, maar volledig résumé, waarin alles wat in de Kamer gebeurt tot zijn recht komt, alom in het land met instemming zou worden ontvangen en dat de dagbladen voor de samenstelling van hun verslagen van het Kort Verslag gebruik zouden maken, is niet uitgekomen... De belangstelling... is tot een minimum gedaald.’

Dit alles is destijds voorspeld, maar door de 37 niet geloofd.

[p. 309]

Niemand in Nederland interesseert zich gelijkelijk ‘voor alles wat in de Kamer gebeurt’; de kranten houden in haar verslagen hiermee rekening, ‘verslaan’ uitvoeriger wat bij haar lezers belangstelling ontmoet, beknopter wat dit in mindere mate doet en hebben soms de stoutheid, te zwijgen over wat niemand uit haar publiek interesseert. Er waren onder de 37, die hierdoor zich achtten te kort gedaan, en zij schiepen het Kort Verslag, dat onpartijdig, hoe geheel anders dan de boosaardig partijdige pers!, een rede van den premier of van een fractie-leider zou excerpeeren naar denzelfden maatstaf als een even lang betoog over eenig plaatselijk of persoonlijk belang en dat den groningschen abonnee met onveranderde onaandoenlijkheid voor de onderwerpen zijner aandacht met gelijke uitvoerigheid zou inlichten over de derde-klasse-rijtuigen in de treinen naar het Noorden als over het onrecht, dat was aangedaan aan den sluiswachter te Cortgene.

Een aantal Nederlanders heeft de proef genomen; men kreeg voor een paar gulden heel wat papier in huis. Toch bevonden zij zich bekocht. De ruim 26000 abonnementen, die eens het Kort Verslag heeft mogen boeken, zag het slinken tot 3750.

Thans ligt het ding op apegapen. Maar ‘de vast aangestelde ambtenaren van dezen dienst zullen wachtgeld genieten volgens de bepalingen van het Koninklijk Besluit van 3 Augustus 1922 (Staatsblad no. 479)’. Zij hebben hier eerlijke aanspraak op. De belastingbetaler trooste zich met de gedachte, dat deze heeren, uitnemende verslaggevers die zij zijn, wel ander en ook voor henzelven dankbaarder emplooi zullen vinden bij een goede krant.

v. B.