De Gids. Jaargang 87

[p. 35]

Onvervuld.

Ik wiegde, mijmernachten lang,
Op spelingen van maat en zang,

Maar kon het woord niet grijpen,

Waardoor het wankele refrein,
Tot klanken, klaar als kristallijn,

En rijker zin zou rijpen.

Ik zag in menig droomgebeur
Vizioen van bandelooze kleur,

Maar zonder de gestalte,

Waardoor het wervlen van dien schijn
Een beelding won van buitenlijn,

En vast en vol gehalte.

Ik dacht mij soms een levensbaan,
Die in gewijder licht zou staan,

Maar zocht vergeefs de draden,

Waardoor de ziel in 't labyrinth
De wegen der verlossing vindt

En de eindpaal der genade.

Jan Veth.