De Gids. Jaargang 87

[p. 35]

Ter herinnering.

Hij had het groote land aanschouwd

Der matelooze vlakten,

Waar onder 't zwerk, wijd uitgebouwd,

De golvingen verstrakten.

Waar 't feller kleurenspel vervloeit

Als tempering van woorden,

En 't worstlen van den wind zich boeit

Tot murmelende accoorden.

Waar purper, goud noch marmerpracht

De zinnen overrompelt,

Maar deinende contourenkracht

Den geest in deemoed dompelt.

Diep in zijn oogen was het licht

Van vrede en van verzoening

En op zijn helder aangezicht

Lag rouw noch boetedoening.

Hij was van hen, die staêgen strijd

Verduren zonder klagen,

Van hen, die in gelatenheid

Zwijgen maar niet versagen.

Hij had het wijde land aanschouwd,

Waar stilte en vrijheid wonen,

En in den nacht, die statig blauwt,

Stoorloos de sterren tronen.

Jan Veth.