De Gids. Jaargang 86

[p. 202]

Hierna.

Bij het heengaan van J.P. Kuenen.

Als alle leed zal zijn geleden

En alle deernis uitgeschreid,

Dan mogen wij den weg betreden,

Die naar die veilge velden leidt,

Waar geen verlangen woont noch vreeze,

Die 't bloed verterend in ons droeg,

En alle wonden zijn genezen,

Die 't hunkerende leven sloeg.

Wanneer de bloesem van dit leven

In vreugd en lijden is verdord,

Dan erven wij de vrucht dier dreven,

Waar leed en vreugd eenparig wordt.

Omdat daar heimelijk begeeren,

Noch wisseling van dagen is,

En men in tijdelooze sferen

Geen zonlicht kent of duisternis.

Want dáár zal blanke vrede duren;

Het licht der waarheid kent geen strijd, -

En oogenblikken zijn als uren

En uren zijn als de eeuwigheid.

[p. 203]

 

Dáár is geen twijfel en geen smarte

 

Noch weedom van een aardschen band,

 

En geen verwildering van harte

 

Noch martelende levensbrand.

 

 

 

Dáár spreiden zeegnende fonteinen

 

Hun stralen van bestendig licht,

 

En doen 't mysterie ons verschijnen

 

Van aangezicht tot aangezicht.

 

 

 

Dáár, in een eeuwig heldren morgen,

 

Wordt ons 't onzichtbre zijn verklaard.

 

Wat onze blindheid bleef verborgen

 

Ligt hier verheerlijkt geopenbaard.

 

 

 

En met verteederde gedachten,

 

Verwijlen wij bij vroegren staat,

 

Waarin wij dolend bleven smachten

 

Naar wat ons brein te boven gaat.

 

 

 

Jan Veth.