De Gids. Jaargang 86

[p. 213]

Bij de haven.

Daar keert uit volle zee de moegezworven schuit
Ter veilge haven in, als vogel neergestreken,
't Verdonkerd silhouet gevangen in de bleeke,
IJl-wazen morgenlucht die 't sidderend omsluit.

De vage lijn der duinen vloeit onzeker uit,
En ginds opeens - het dorp, in neevlen weggeweken...
Waar aan het glanzen strand de schuimen golven breken
Murmelt Gods eigen stem - en anders geen geluid.

Een verre meeuw vliegt op, vlucht naar de kim verloren,
Dan blijft de oneindge stilt' nog stiller dan tevoren.

Al ziel die - o sinds lang - te bidden had verleerd,
Vergeet voor dit gebed een pooze werelds dagen,
En opent als een bloem, den hemel toegekeerd,
Want voor de wijde zee verstommen alle vragen.

December 1921.
Katwijk aan Zee.

Jo Landheer.