De Gids. Jaargang 83

[p. 45]

Herinnering.

Hoe is die lieve stem
vergeefs voorbij gegaan,
dat fluisterend geluid
gehoord, en niet verstaan?

De dag, die scheiden zou,
stond mijmrend even stil;
het licht, dat sterven moest,
verzamelde zijn wil:

een haast verbleekte blos
lag aan de kim gevlijd;
in 't oosten hield de nacht
zijn grauwe kleed bereid.

De landen lagen vlak
en open naar de lucht,
en vingen van het licht
nog glimpen in zijn vlucht.

De boomen schoolden saam;
een zwarte top bewoog
heel even als een hand,
en stond weer star omhoog.

[p. 46]

 

Een vogel floot, en zweeg,

 

en luisterd' ergens ver,

 

in 't duister van een bosch

 

dicht onder d' avondster.

 

 

 

't Was alles roereloos

 

wat nauw bewogen had,

 

het hield den adem in,

 

en wachtt', en wist niet wat.

 

 

 

Toen was het of een zucht,

 

zóó zacht dat niets bewoog,

 

geen boomtop huiverde,

 

geen bange grashalm boog,

 

 

 

een adem, traag en diep,

 

langs alle dingen voer,

 

gezegen uit de lucht

 

tot op den donkren vloer;

 

 

 

een zucht, die even loom

 

over de landen hing,

 

verfluisterd' in de lucht,

 

verruischte, en verging.

 

 

 

Toen stierf het lage licht,

 

de laatste glans verglom;

 

de nacht lei 't grauwe kleed

 

op 't stille land rondom.

 

 

 

De hemel stond verstaald:

 

een grimmig dak; heel ver

 

vonkt' als een veilig sein

 

d' eenzame avondster.

[p. 47]

 

't Bleef alles ongetroost

 

wat dor en donker lag

 

in 't toegedekte graf

 

van den verdoken dag.

 

 

 

Hoe is die lieve stem

 

vergeefs voorbij gegaan,

 

dat fluisterend geluid

 

gehoord, en niet verstaan?

 

 

 

Herman Lysen.