De Gids. Jaargang 83

[p. 371]

De vrouw die wist.

Voor Lauri Bolle.

Het was een droom: wij gingen door de nacht
in dichte drommen met bevreesde voeten,
allen zo moe en velen schreiend zacht,
en mannen vloekten om 't onbreekbaar moeten.

Wij zagen niet meer dan wie naast ons ging,
maar hoorden hoe de nacht vervuld van klachten
en traag bewegen was, onze ogen wijd
elkaar aanziende, spraken smart-gedachten.

Een korte wijl heb ik een vrouw gezien:
langs al die droeven gleden loom haar ogen,
haar witte handen langs heur donker kleed
zich als tot woorde' in stille smart bewogen,

en om haar mond, uit de vertwijfeling
van vele pijnen, groeide een lach van weten
en wel begrijpen; - toen werd alles licht.
- Ik kan die vreemde droom niet meer vergeten.

J.W. Schotman.