De Gids. Jaargang 82

[p. 60]

Uit ‘Liederen van droom en daad’.

Voor M.

Géén kent dees roerend-simple weelde:

Wat bloemen onder schamel dak,

Lijk de arme die, te schaars bedeelde,

Het bitter brood der armoe brak;

Géén hart kan schooner vreugd belijden,

Geene oogen dragen dieper licht,

Dan de oogen die in 't duister schreiden

Maar klaarden in verrukt gezicht;

Géén liefde draagt in knop geborgen

Zoo roode' en rijken rozenpronk,

Lijk zij wier kelk in waas'gen morgen

Den dauw der zerpe tranen dronk;

Géén kent 't geluk der zwijgende uren

Als 't hart weer weent aan weenend hart,

Lijk de eenzame wiens dagen duren

In twijfel en verdoken smart. -

Gezegend hoofd, gezegende oogen

Die staart naar milder morgenrood:

Dra zult ge om spijs weer danken mogen

Die hongert naar een bete brood;

Dra zult ge aan mijnen hals weer hangen

En, wil- en weerloos als een kind,

Zien dalen naar 't gestild verlangen

't Geluk dat voor ons bei begint. -

Aug. van Cauwelaert.