De Gids. Jaargang 82

[p. 415]

De wolken.

Ik droeg nog kleine kleeren, en ik lag
Lang-uit met moeder in de warme hei.
De wolken schoven boven ons voorbij,
En moeder vroeg wat 'k in de wolken zag.

En ik riep: Scandinavië! en: eenden!
Daar gaat een dame! Schapen en de herder! -
De wondren werden woord en dreven verder,
Maar 'k zag dat moeder met een glimlach weende.

Toen kwam de tijd dat 'k niet naar boven keek,
Ofschoon de hemel vol van wolken hing:
Ik greep niet naar de vlucht van 't vreemde ding
Dat met zijn schaduw langs mijn leven streek.

- Nu ligt mijn jongen naast mij in de heide,
En wijst me wat hij in de wolken ziet:
Nu schrei ik zelf, en zie in het verschiet
De verre wolken waarom moeder schreide.

M. Nijhoff.