De Gids. Jaargang 80

[p. 566]

Avond

Ik zag de bleeke rozen van den avond welken

Op 't donkere gelaat dat in de stilte nijgt,

Het zwoel bewegen van der lippen weeke kelken

En de verteed'ring die in loome luwte zwijgt.

Het rijpe loof was stil der bloeiende seringen

En de over-rijke pracht van de kastanje-laan

Hoorde in haar duister nog het zoet, weemoedig zingen

Der nachtegalen in hun diep-droomerig slaan.

En overal was rust en ik stond daar alleen

En wist niet meer of ik mij zelve was gebleven

In de eenzaamheid, hoog om mijn droeve leven heen;

Maar diep-ontroerd heb ik dit stille lied geschreven

In 't avond-doomen, zwoel en toch zoo vreemd sereen,

Waar ik de donk're rozen van den nacht zag beven...

Jan J. Zeldenthuis