De Gids. Jaargang 80

[p. 281]

Non victa.

Geweld en Moedwil waren op den hoogen

Throon Belzebubs gestegen; aan hun voeten

Lag de geslagen Schoonheid. Wreede stoeten

Van slaven stonden rondom - onbewogen.

Brànden, wier schijnsels flakkrend opwaarts vlogen,

Vlamden verschrikking. Honden kwamen wroeten

In 't heilge tempelpuin; zij lekten bloed en

Nergens was eerbied meer noch mededoogen...

Toen hief de Schoonheid zich en sprak: Gij telgen

Van euvle kracht en lust die wild gedijt,

Gij kunt in vierige victorie zwelgen,

Knechtende waar gij oppermachtig zijt, -

En zóó mijn aardsche tenten wel verdelgen,

Maar nimmer mijner zielszucht eeuwigheid!

Jan Veth.