De Gids. Jaargang 76

[p. 371]

Bibliographie.

Mythologie der Grieken. Handboekje door Dr. J. Vürtheim. 2e verm. Druk. Rotterdam, W.L. en J. Brusse.

Op een mythologie à l'usage des gens du monde gelijkt dit werkje al zeer weinig, al heeft het menig mooi en smakelijk plaatje. In een ander beknopt geschrift zoekt Dr. V. alleen het geloofs- en gevoelsleven der Grieksche religie, doch ook hier waart Rohde's machtige geest rond, en deze snel gekomen tweede druk bewijst bij hoevelen het verlangen ontstaan is om den diepsten grond der Grieksche godenvereering te bereiken, en men niet meer vreê neemt met boeiende vertellingen alleen en een kenmerking der goden met enkele wel omschreven attributen en functies.

Een verlangen naar begrijpen. En daar zal men het nog lang meê moeten doen. Die zoekt, die vindt; maar die zoekt in de duistere onder-lagen der Grieksche godenvereering, die vindt vooral - problemen. Dit te doen gevoelen is zeker een der deugden van dezen geleerden schrijver, want al geeft hij menig beginsel tot oplossing, de vragen klinken luider vaak dan de door hun algemeenheid zwakkere antwoorden. Toch brengt hij menigmaal licht, en zijn opmerking over de slinking in het aantal goden (6, 8) verklaart wel, hoe menig god aan zulk een ratjetoe van werkzaamheden kwam, zoodat zelfs de moordzuchtige Ares in Boeötië vooral als god van den landbouw vereerd werd.

Het werkje kwam in korten tijd tot tweeden druk. De leeraars verlangen er dus naar, naar deze nieuwe en ernstige behandeling, en voor hun leerlingen verlangen zij ze blijkbaar óók. Toch hoopt men hier voor de jongelieden, dat Dr V. de hand over het hart zal strijken als hij zijn broeders helpt met het door

[p. 372]

hem reeds overwogen deeltje over de sagen, en de kinderlijke versnapering niet geheel verachten: gymnasiasten, ook uit de hoogste klasse, zijn nog geen geleerden; vertellingen, zooals Dr. V. er nu reeds een gaf over Hermes, zullen hun niet tegenstaan, en als de schrijver, zoo fraai als hij het nu deed met Pandoora, ook andere slecht begrepen sagen restaureert, zal hij den man zoowel als het kind in den mensch bevredigen.

Met een geleerde als Dr. V. kibbelt men liever niet. Hier wordt dan ook enkel bescheidenlijk gevraagd, waarom hij den Nemeïschen Leeuw tot de zeven werken van Herakles brengt (24); bij wien Hektor zoon van Zeus heet (36); hoe men het aanlegt om zich schijnbaar te verkleeden (47); of inderdaad palladium een grieksch woord is (53); waarom Dr. V. nu eens Oceanus en dan weer Okeanos schrijft, en wel Ouranos doch niet Dioskouren; of Apollo waarlijk iedere maand jarig was (57); waarom hij Prometheus eerst een god (123) en later een Titan (127), en eindelijk, waarom hij iemand Rhea noemt, die gewoonlijk als Ma werd aangeduid (108)?

Ch.M.v.D.