De Gids. Jaargang 75

[p. 402]

Voor 't kind.

Van 't harde werken weergekeerd
toen heb ik u gevonden,
het laatste licht zeeg flauw, verteerd,
ál schaduw was in 't ronde.

Een zachte stemme mij toen sprak
van moederlijk verbeiden
en dat heur hart zich spande strak,
een kindje blij te beiden.

'k Heb geen gelaat of mond gezien
- veel zachte schaduws gleden -
was ze vol vrees of angst misschien?...
... die stem had zooveel vrede.

[p. 403]

II.
Hoe?

 

Hoe zal het blonde kindje zijn

 

met neusje fijn en oortjes fijn

 

en zachte haartjes als satijn?

 

 

 

Hoe zal het blonde kindje zijn

 

met oogjes blauw als morgendauw

 

en roode lipjes als karmijn?

 

 

 

Hoe zal het blonde kindje zijn

 

met lidjes rond, en lachgezond

 

en lonkend lachend zonder grijn?

[p. 404]

III.
't Mandje.

 

Nu is het mandje warm bereid

 

het blanke lichte zachte nestje,

 

'n stuk van buurvrouw en van 't bestje,

 

van tante en die overmeid.

 

 

 

Strikjes, lintjes, zachte wolletjes

 

liggen knus en dottig dolletjes

 

in het witte zijden mandje,

 

't mandje met het witte kantje.

 

 

 

Wat al hempkes, wat al broekjes

 

al die zachte luierdoekjes,

 

wat al lichts en blanks en teer

 

't lijkt voor 't kleintje van 'n Heer.

 

 

 

Zooveel nachten, zooveel dagen,

 

heb ik moetje hooren klagen

 

‘Waar, waar komt dat al vandaan?’

 

zie nu eens dat mandje staan!

 

 

 

't Nestje zacht en warm bereid

 

't blanke lichte zachte nestje,

 

'n stuk van buurvrouw en van 't bestje

 

van tante en die overmeid.

[p. 405]

IV.
't Wagentje.

 

't Wagentje zal naarstig rijen

 

't wagentje zal heerlijk rijen

 

rijen! rijen! rij!

 

 

 

Twee wieltjes van 'n hoepelstok,

 

'n zak van moeders weeksche rok,

 

wat bandjes zullen die dan dragen,

 

klaar! der kleine kleuters wagen.

 

 

 

't Wagentje zal naarstig rijen

 

't wagentje zal heerlijk rijen

 

rijen! rijen! rij!

 

 

 

S. Bonn.