De Gids. Jaargang 73

[p. 496]

Verzen.

'k Was met den levenmoeden Dag gegaan

Door 't najaarswoud - de boomen om mij stonden

Zoo droef te wachten, nevelen omwonden,

En staarden roerloos ons bewegen aan.

Moede gestalten langs verlaten laan

Schenen zij mij, en 'k heb geen licht gevonden

Dan stille bleekheid, die uit wolkenwonden

Haar kilte om ons beide had gedaan.

De Dag was zwijgend en bedroefd geweest -

Soms heb ik even naar hem opgekeken,

Hij scheen te luist'ren naar het stil-bedeesd

Geruisch van blaren die voor 't laatst nog spreken,

En bij de boschrand zag ik hem verbleeken

Voor 't wachten van de donk're hei bevreesd.

[p. 497]

II.
Herleving.

 

Een rotsenstijgering in 't goud geslagen

 

Van klimmend zonvuur, dat in 't Oost het land

 

Houdt in een wijdomcirkelende brand

 

Van vlammen die de lichte ruimten schragen.

 

 

 

En dáár, op 't hoogtepunt, waar wijde vlagen

 

't Scherpe eind omwaaien van den rotsenrand,

 

Laait fel mijn hart in stormbewogen hand

 

Van vuur geheven in het licht der dagen.

 

 

 

Daar in het wind-doorwaaide, lichte en wijde

 

Leven der ruimte zal mijn leven zijn

 

Van wereldhartstocht in 't beweeg der heem'len

 

En ik zal brengen al 't verwarrend weem'len

 

Van 't aardsche in mij voor den lichten schijn

 

Waar altijd liefde is en altijd strijden.

A. Roland Holst.