De Gids. Jaargang 72

[p. 156]

De wijze.

Aan een' avondstillen vijver
Duister-hooge boomen staan...
En een zilver-grijze wijze
Komt daar langzaam langs gegaan.

En zijn handen blank gezegen
Langs de grauwe monnikspij,
Gaat hij met gebogen hoofde
Onder stille boomenrij.

En zijn oogen waren henen
Langs het wijde watervlak,
Waar een eenzaam witte lelie
Even 't zwijgend duister brak.

En dë oogen opgeslagen
Staart hij in de lichte lucht,
Waar een eenzaam zwarte vogel
Zoekt en zweeft in zware vlucht.

En de wijze staat en mijmert...
En een lach waart rond z'n mond,
Nu hij in de witte lelie,
In den vogel zich hervond.

[p. 157]

 

En hij gaat met stille schreden,

 

Ver in vrome mijmerij,

 

Met omhoog geheven hoofde,

 

Als een God nu... jong en blij. -

 

 

 

Eenzaam is de grijze wijze

 

In het late licht gegaan,

 

Waar aan avondstillen vijver

 

Duister-hooge boomen staan.

 

 

 

Nico Oosterbeek.