De Gids. Jaargang 72

[p. 266]

Verzen.

Nu is mijn leven als een oud paleis.
Verschoten meubels scharen aan de wanden;
In lage luchters kleine kaarsen branden,
En stof en spinrag schilderde alles grijs.

En van de muren staren al te wijs
Vrouwen en ridders. Met hun vreemde handen
En vijande-oogen, zien ze uit verre landen
Naar mij, die als een vreemde voor hen rijs.

En 's avonds nokt de wind een lamme wijs
In de oude schouwe, waar geen vlam wil branden.
Daar klinkt geen stap, daar zingt geen zang; en 'k peis:
Wat vreugde vroeger deze stilte bande.
En 'k voel, hoe 'k langzaam tot die rust ver-ijs:
Komt niet de dood al in mijn ooge' en handen?

[p. 267]

Laatste liefde.

 

Een zwoele nacht, en sterreloos en stil,

 

Vol droeve geure' uit dooden bloeme-mond:

 

O liefde, die 'k als laatste laafnis vond,

 

Neem nu mijn wezen, en beveel me uw wil.

 

 

 

Zijt gij een vlinder, boô van noodlotsgril,

 

Of wel een god, die héél mijn leven wondt?

 

Zijt gij een moeder, troost in stervensstond,

 

Of een klein kindje dat wat spelen wil?

 

 

 

Ootmoedig, op het altaar van mijn ziel,

 

Bracht ik de laatste lichte' en bloemen saam,

 

En luister, of niet klinke uw heilge naam,

 

In 't heiligdom, waar 'k om ontvangen kniel.

 

O, liefde, die 'k als laatste laafnis wacht

 

Kom lichtend heerschen in mijn laatsten nacht.

[p. 268]

Papavers.

 

Plots, in mijn tuin, als toovertoortsen laaien

 

Papavers paars en wit en rose en rood.

 

In éénen nacht uit kalme knoppen spoot

 

En spuwde, o, vúúr!

 

 

 

Zie, vlammevlaggen waaien,

 

En wit-gehitte pitten puilen bloot.

 

En rillend, langs getande randen, zwaaien

 

Vuur-lichte slangen, die bij 't kronkel-draaien

 

Aan rafels gaan.

 

 

 

Als kole' om kokend lood

 

Bleek-blauwe tonge' om helle kernen aaien.

 

In paarse rook dooft er een enkel dood,

 

En doet wat rust in 't roezig vuurbed zaaien.

 

O, toovertoortsen, hoorloos levend, sproot

 

Ge in één nacht uit; ook één nacht zal u maaien

 

Tot knekel-koppen, kermend van den dood.

 

 

 

Marie Metz - Koning.