De Gids. Jaargang 72

[p. 340]

Dankstem

aan Dr. P.C. Boutens,
na lezing van den bundel ‘Stemmen’.

Binnen menig uur gesloten,
Vond ik, ongebeide gast,
Wanden breukloos, overgoten
Van het licht dat klaart en wascht,
Hoorde boven de geruchten
Waarin 't leven schreit en mort,
Ziels gezegende verzuchten
Die zich door den hemel stort,
Aan al levens mag verleenen
Wat het diepste diep vergaart,
Tot zij juichend samen weenen
En geen de eigen schatten spaart.

[p. 341]

 

Na veel stemmen bleven klinken

 

Eedle schal, schoonheid-bewust,

 

Zangen, die in lach verdrinken,

 

Wijl de lach zich zachter sust;

 

Wanklend tusschen dood en leven:

 

Vreugd om leven, vreugd om dood -

 

't Al is een en 't al is even,

 

Even valt het in den schoot.

 

Maar die zagen weerszijds wenken,

 

Boven wolken, achter steen,

 

Schouwen wijl zij dorstgen drenken

 

Eeuwigheid en tijd in een.

[p. 342]

 

Wat hier schijne, schijne 't doffer

 

En van vreemde hand bereid,

 

Vreemdelings geboden offer,

 

Dat vergaat, om wat níét slijt,

 

Dierbaarder dan hof en have,

 

Zij 't in onbekenden klank,

 

Toch bekend, een schaamle gave;

 

Aan den Dichter gelde 't dank,

 

Die in poovere erkenning

 

Beetren wil aan 't werk wel gist:

 

Armlijke, toch éére-penning

 

Met den beeldnaar uitgewischt.

J. Jac. Thomson.